Welkom op de verhalen website van de Nederlandse Spoorwegen!
Verhaal van de dag
Paranoia
21 april 2011 15 minuten
Ik sluip de bus uit. Kop in de kraag. Ik maak me klein en duw m’n zoon vooruit. Hij slaapt. Eindelijk. Zijn gejengel trok veel te veel aandacht. De mensen lopen over het stationsplein. Het voelt alsof er een grote, knipperende pijl boven m’n hoofd hangt: HIER LOOPT HIJ! Gelukkig is het kloteweer en kijken de mensen vooral naar de grond. Ik moet naar de Openbare Bibliotheek om het laatste stuk wrakhout te vinden waar ik mij aan kan vastklampen: Stijloefeningen van Raymond Queneau.
En daar stopt lijn 21 op exact de juiste tijd op precies de juiste plek op het Stationsplein. De deuren gaat open, de spanning is te snijden. En wie komt daar als eerste uit? Ja hoor, het is de felgroene kinderwagen waarin Molovich Jr. ligt te slapen, op de voet gevolgd door zijn vader. De overige passagiers hebben het nakijken, vader en zoon Molovich stuiven er vandoor en hebben al snel een straatlengte voorsprong.
Ach en wee, ik stap de bus uit. Mijn zoon – in wat voor wereld heb ik die jongen neergezet – ligt vredig in zijn wagentje te slapen, vrij van kwade gedachten. Het regent en waait en dat is maar goed ook. Beter weer zou ongepast zijn. Het is druk op het stationsplein, de mensen kijken naar de grond. Waar moet je ook anders naar kijken? Amsterdam is één grote, modderige bouwput hier.
De bus uit. Mijn zoon tukt in zijn kinderkoets. Eindelijk. Ik loop over het plein. Een gierende wind en een striemende miezerregen geselen mijn gezicht. De mensen kijken voor zich uit, ieder voor zich. Ik ben op weg richting de bibliotheek om Stijloefeningen te lenen van hoe heet die schijver, iets met een Q.
Le premier fevrièr 2011. Presque midi. Le bus s’arrête. Ligne 21. Place de Gare Centrale. Je marche au derrière d’un poussette. Mon fils dort. Je suis en route au Bibliothèque Public pour emprunteur Exercices de Style de Raymond Queneau. C’est un livre très dificile d’acquérir. Mais zut alors, quelle ravage ici! Il y a beaucoup de puits de travaille! Les politis enfonsent, les foret forent.
Centraal Station. Iedereen gaat er naartoe, niemand moet er zijn. Behalve om verder te reizen. Ik stap uit de bus, lijn 21. Van Geuzenveld naar Centraal Station. Mijn zoon slaapt in zijn kinderwagen. Eindelijk. Het is druk op het plein, en toch heerst er een rust.
